طبق اظهارات مردم دیزیچه، قبرستان وسیعی در تپه چهل جریب نزدیک به امام زاده محمد وجود داشته است. این تپه اکنون خاک برداری و تبدیل به زمین های کشاوری شده است. در هنگام خاکبرداری تعداد قبر و اجساد زیادی کشف شده است. کشف این آثار،حاکی از سکونت انسان ها در گذشته دور در این منطقه می باشد. متاسفانه سنگ قبرهایی که از این منطقه یافت شده است به بهای ناچیز به یغما رفته است.
مراحل تبدیل این مناطق به زمین های زراعی آثار زیادی از سکونت انسان ها در گذشته های دور را نشان می دهد. علاوه بر آن آثار تاریخی دیگر شهر نیز از قدمت شهر سخن می گوید. آثاری چون قلعه بزی، قلعه حسن آباد، قلعه خان لنجان، امام زاده شاه سلیمان، امام زاده محمد و…… . می توان قدمت تاریخی شهر و محله های اولیه را به دوره ساسانیان نسبت داد. حتی قبل از آن حدود هراز سل قبل در نظر گرفت. وجود قلعه بزی در حوزه شهر دیزیچه که ثبت تاریخی آن نشان از قدمت آن به سال 757 دارد. نشان از قدمت این شهر می باشد. این قلعه متعلق به دوران ساسانیان می باشد. در دوره سلجوقی نیز تصرفاتی به آن ملحق شد.
دیگری قلعه حسن آباد می باشد که در نزدیکی دیزیچه و در روستای حسن آباد واقع شده است. این قلعه نیز متعلق به مویدالملک بن نظام الملک در دوره سلجوقی بوده است. که بنظر می رسد قلعه برای حفظ روستا بوجود آمده است و یا قبلا نیز وجود داشته است. دیزیچه در گذشته در محدوده شهر قدیمی و مقبر خان لنجان واقع شده بوده است.
«برگرفته از کتاب ساختار اجتماعی شهر دیزیچه»
