سلام، نام مراسمی است که سال هاست نسل به نسل منتقل شده است. این مراسم همچنان با شور و اشتیاق زیادی برگزار می شود. از اول ماه محرم در دو روستای حسن آباد و نکوآباد در تکیه ها و مساجد مراسم عزاداری برگزار می شود. بعضی از شب ها دسته های سینه زنی و زنجیرزنی در خیابان های دو روستا تشکیل می شوند.
همه این مراسم ها در نهایت به روزهای تاسوعا و عاشورا ختم می شود. شب تاسوعا مردم حسن آباد به محله نکوآباد می روند.
اهالی روستای نکوآباد را دعوت می کنند تا در روز تاسوعا میهمان آنها باشند. در روز تاسوعا مردم روستای نکوآباد با دسته های عزاداری به سمت روستای حسن آباد قلعه بزی حرکت می کنند و در محلی به نام میدان سلام ودرحال حاضر “پارک سلام” میهمان مردم حسن آباد می شوند.
در این پارک یک طرف مردم نکوآباد و در طرف دیگر مردم حسن آباد قرار دارند. میزبان به میهمان سلام می دهد و این روز را تسلیت می گوید و از اینکه میهمانی را پذیرفته اند تشکر می کند. مراسم عزاداری با نظم خاصی برگزار می شود و مهمانان به خانه ها و برادران به مسجدجامع حسن آباد قلعه بزی می روند تا پذیرایی شوند.
روز به پایان می رسد و مردم نکوآباد خود را آماده روز عاشورا می کنند تا میزبان مردم حسن آباد باشند. شب عاشورا نیز مردم نکوآباد به حسن آباد رفته و آنها را برای روز عاشورا دعوت می کنند. روزعاشورا مردم حسن آباد به سمت نکوآباد حرکت کرده و در کنار کانال آب مستقر می شوند. تمام مراسم های روز تاسوعا در روز عاشورا نیز برگزار می شود؛ با این تفاوت که نکوآباد میزبان است. در خانه ها ومسجد امام حسین (ع) نکوآباد
بعد از صرف ناهار همگی به خانه ها بازمی گردند. آماده مراسم شام غریبان می شوند. شب فرا می رسد و مردم حسن آباد و نکوآباد شمع به دست از خانه ها خارج می شوند. آنها به سمت امامزاده محمدبن موسی کاظم نکوآباد و حسن آباد حرکت می کنند. در راه نیز با خواندن روضه همدردی خود را با قافله سالار امام حسین اعلام می کنند.
همگی به امامزاده می رسند. پس از چند ساعت عزاداری به خانه ها باز می گردند. اما در سالهای گذشته نچندان دور قافله ای با لباس شبیه خوانی از مسجد جامع حسن آباد راه می افتاد. این قافله نماینگر اسارت خاندان رسول الله بود. در راه مردم دو آبادی به هم می پیوستند. سپس به امامزاده رسیده و تعزیه خوانی در جوار امامزاده برگزار می شد.
